ผ่านมา่สองวันยังไม่ชนะตัวเอง

เมื่อคืนนอนตั้งแต่ก่อนห้าทุ่ม ถือว่าเป็นวันที่ได้นอนหัวค่ำมาก ตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ ตื่นเช้ามาก เช้าเกินไป เลยเข้าห้องน้ำปล่อยเบาแล้วกลับไปนอนต่อ... สบายใจ ลืมไปเลยว่าอยากจะออกกำลังตอนเช้า
แสดงว่าความมุ่งมั่นยังมีไม่มากพอ...
อย่างนี้ก็แย่สิ ถ้าไม่มุ่งมั่นแล้วจะสำเร็จได้ยังไงกันล่ะ
ตื่นขึ้นมาก็ดื่มกาแฟผสมคอฟฟี่เมต ระหว่างวันก็กาแฟผสมคอฟฟี่เมต อีกข้อแล้วที่ลืมความตั้งใจเดิม.. ลืมไปว่าจะั้ตั้งใจจะดื่มกาแฟดำ
ช่วงสายๆทานกล้วยน้ำว้่าไปห้าลูกกับเม็ดมะม่วงหิมพานต์อีกหนึ่งซอง พอตอนเที่ยงเลยไม่ค่อยหิวมาก สั่งผัดไทยไร้เส้นมาทาน มันเยิ้มมมมมมเลย แต่ก็กินหมด ยิ่งมันยิ่งอร่อยว่าไม๊
ห้าโมงเย็นกินกล้วยน้ำว้าอีก 5 ลูก พร้อมกับอัลมอนด์อบเกลืออีก 1 ซอง อยู่ท้องดีจัง แต่ไม่ได้ไปออกกำลังกายอีกแล้วเพราะออกจากห้องประชุมก็ค่ำมืดไปซะแล้ว แล้วยังต้องใช้เวลาในการเคลียงานบนโต๊ะอีก
ตอนจะกลับบ้าน เลยเปลี่ยนรองเท้าใส่รองเท้าผ้าใบแล้วเดินจาก office กลับบ้าน พอมาถึงแทนที่จะเข้าบ้านกลับเดินตรงดิ่งไปร้านอาหารอีก แต่ก็ควรแล้วล่ะ ยังไงก็ต้องไปซื้ออะไรกินอยู่ดี เพราะไม่คิดว่าจะอดอาหารเย็นได้ เดี๋ยวหิวแล้วจะเป็นเรื่อง เพราะถ้าหิวเมื่อไหร่เป็นได้ลืมตัวทุกที มีหวังได้สั่งพิชซ่ามาถาดใหญ่พร้อมอื่นๆอีกมากมายแน่นอน

ค่ำนี้ซื้อซุปหน่อไม้กับน้ำตกหมูเอามาใส่ชามใหญ่รวมกันใส่ผักเข้าไปด้วยคลุกให้เข้ากันแล้วก็กินๆๆๆๆๆ รู้สึกตัวอีกที ทุกอย่างก็หายไปจากชามหมดแล้ว อิ่มสบายท้องมาก
แล้วก็เพิ่งรู้ว่าการเดินจาก office กลับบ้าน ก็ไม่ได้เหนื่อยอะไรมากมาย ใช้เวลาแค่ชั่วโมงครึ่งรวมเวลาที่แวะซื้ออาหารด้วย เราน่าจะเดินกลับมาตั้งนานแล้ว เสียค่าแท๊กซี่อยู่ได้ทุกวัน เช้า 60 เย็นอีก 60 วันนี้เลยประหยัดได้เหนาะๆ 60 บาท เดี๋ยวจะเอาไปหยอดกระปุกไว้ เก็บทุนไปเที่ยวญี่ปุ่น
ถ้าเดินกลับบ้านทุกวัน โห... ต้องผอมและก็แบบว่าหล่อแล้วรวยด้วยแน่ๆเลย ;p