เคยเขียนไว้ที่ http://
แต่ในระยะปีสองปีที่ผ่านมา คนรู้จัก คนใกล้ตัว เริ่มจากไปอย่างไม่คาดคิด แต่ที่มีผลกระทบทางความรู้สีกอย่างมาก คือการเสียชีวิตของน้องที่ทำงานด้วยกัน ปีนี้อยู่ๆก็จากไปอย่างกระทันหันถึง 2 คน อายุยังน้อย สุขภาพแข็งแรง เป็นเด็กดีมีความสามารถทั้งคู่ คนแรกอยู่ๆก็เป็นลมแล้วเสียชีวิต อีกคนเกิดอุบัติเหตุ
ทราบข่าวการเสียชีวิตของแต่ละคนแต่ละครั้งแล้ว รู้สึกใจหายอย่างที่ไม่คิดว่าคนเราจะใจหายกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ขนาดนี้ คนวัยหนุ่มสาวกระชุ่มกระชวยแข็งแรง อยู่ๆก็มาด่วนจากโลกนี้ไปก่อนอย่างรวดเร็ว
น้องคนแรกที่เสียชีวิตเมื่อช่วงต้นปี ทำให้เริ่มคิดว่าช่วงชีวิตของคนเราอาจมีเวลาไม่มากพอที่จะหาเวลาทำอะไรตามใจตัวเองจริงๆสักครั้ง
น้องคนที่สองที่เพิ่งเสียชีวิตเมื่อเดือนที่แล้ว ทำให้ตัดสินใจยุติชีวิตการทำงานทันที
ถึงแม้ที่ผ่านมาจะใช้ชีวิตอย่างที่ต้องการเสมอ แต่ตามความรู้สึกก็ยังไม่เต็มร้อย ยังมีเส้นเชือกแห่งภาระ ความรับผิดชอบและหน้าที่การงาน ผูกรั้งไว้อยู่ตลอดเวลา
ถึงตอนนี้ ขอใช้ชีวิตแบบที่ฝันไว้สักครั้ง ถึงแม้ว่าอาจจะทำได้ไม่นานนัก แต่สักครั้งก่อนแก่ก่อนตาย ขอตามใจตัวเองจริงๆสักที
ขอที่จะไม่ต้องรับผิดชอบงานแลกเงินเดือน ขอที่จะไม่แบกภาระใดๆไว้กับตัวอีกต่อไป ขอสักครั้งที่จะให้อิสระกับตัวเองอย่างเต็มที่
ถึงแม้ในวันข้างหน้าอาจจะต้องเดินกลับมาสู่โลกแห่งการทำงานต่อสู้ดิ้นรนเพื่อหาเงินสนองกิเลสต่อไป
แต่วันพรุ่งนี้ขอที่จะปล่อยวางทุกอย่างลงก่อน
เป็นกำลังใจให้นะคะพี่สุดเขต บางทีการตัดสินใจทำอย่างที่เราตั้งใจมันต้องอาศัยความตั้งใจจริง
ReplyDeleteบุ๋มเองก็ยังขาดตรงนี้มาก แถมไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตต้องการอะไร มีชีวิตอยู่กับปัจจุบันแบบไม่ได้ตั้งใจ 55
ส่วนเรื่องสุขภาพถึงไม่ได้มนุษย์ออฟฟิศ ก็อย่าละเลย นอนเร็วตื่นเช้าอย่างบุ๋มไง เอ่อ ... มากไปป่ะเนี่ย
ขอให้สิ่งที่ตั้งใจประสบความสำเร็จนะคะ สู้ๆค่ะ พี่สุดเขต ^____^
ขอบคุณครับบุ๋ม เมื่อคืนพี่นอนไม่หลับทั้งคืนเลย ทำงานกินเงินเดือนมา 29 ปี ไม่เคยขาด ถึงเปลี่ยนบริษัทก็ทำงานต่อเนื่อง ไม่เคยตกงาน ไม่เคยว่างงาน พอถึงวันตามที่ตัดสินใจจริงๆ ก็มีอาการหลับไม่ลง ^_^
ReplyDeleteผมพยายามเรียนรู้ที่จะอยู่กับการเปลี่ยนแปลง
ReplyDeleteการเปลี่ยนแปลงมีทั้งดีและไม่ดี
แต่ผมว่าพี่เขตเปลี่ยนไปในทางที่ดีนะครัีบ ได้ชีวิตแบบที่ฝันไว้
ไม่ต้องรับผิดชอบงานแลกเงินเดือน...ให้อิสระกับตัวเองอย่างเต็มที่
ผมอยากทำแบบพี่บ้างจังครับ...
แหม 29 ปีไม่เคยขาด พอจะขาด ก็เด็ดบัวไม่เหลือใย แซวเล่นอ่ะคะ
ReplyDeleteถ้าทำกิจการของตัวเองแล้วเวิร์คขนาดนี้ กิจการของพี่ต้องรุ่งเรืองแน่ๆ ฟันธง
บุ๋มก็ฝันอยากมีบ้านต่างจังหวัดเหมือนกัน เอาไว้อยู่ตอนแก่ ไว้เดินจงกลม เอ้ย จงกรม อะไรแนวๆนี้
ยินดีที่หลุดพ้นจากพันธนาการแห่งภาระค่ะ
ReplyDeleteจากนี้ไปจุ๋มเชื่อว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคุณสุดเขตก็จะผ่านมันไปได้ ไม่ว่าจะะป็นเรื่องเล็กน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใดก็ตาม เพราะเป็นทางที่คุณสุดเขตเลือกอย่างเต็มใจค่ะ
สิ่งที่ยากคือก้าวแรก และตอนนี้คุณสุดเขตก็ก้าวแล้ว ยินดีด้วยจริงๆ ค่ะ และขอบคุณที่แชร์ความรู้สึกนี้ แม้ว่าอ่านแล้วจะรู้สึกสงสารตัวเองมาก แต่คุณสุดเขตก็เป็นตัวแทนทำในสิ่งที่จุ๋มอยากทำแต่ทำไม่ได้
จุ๋มเอาใจช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ
ขอบคุณครับหนุ่ม ยังไงก็ขอให้ได้รับการเปลี่ยนแปลงดีๆที่จะเกิดขึ้นในที่ทำงานเร็วๆนี้นะครับ
ReplyDeleteฮาๆๆๆ วันนี้พี่กเดิน จงกลม อยู่ แบบว่า เอ๊ะ จะไปไหน จะทำอะไร ยัง งงๆ จับต้นชนปลายไม่ถูกอยู่ครับ วันแรกของการว่างงานยังไม่ชิน
ReplyDeleteขอบคุณครับคุณจุ๋ม เป็นกำลังใจให้ด้วยเช่นกันนะครับ
ReplyDeleteสู้ๆครับ ขอให่้ประสบความสําเร็จตามที่ตั้งใจไว้นะครับ:)
ReplyDeleteขอบคุณครับคุณปลา ^_^
ReplyDelete